انتخاب روش مناسب برآورد تبخیر-تعرق مرجع در شرایط کمبود داده‌های هواشناسی (مطالعه موردی شهرستان خرم‌بید در استان فارس)

  تبخیر-تعرق مرجع یکی از عوامل مهم چرخه آب در طبیعت است که باید در طرح­های آبیاری، تأسیسات آبی، مطالعات زهکشی و هیدرولوژیکی برآورد شود. این عامل بیانگر میزان تلفات بالقوه آب از سطح خاک مرطوب و پوشش گیاهی بوده و ازاین‌رو مطالعه آن حائز اهمیت می­باشد. در تحقیق حاضر به‌منظور مقایسه روش­های تبخیر- تعرق و تعیین مناسب­ترین روش برآورد تبخیر- تعرق مرجع شهرستان خرم­بید، روش ترکیبی پنمن- مانتیث-فائو به‌عنوان روش مرجع در نظر گرفته‌شده و دقت روش­های مختلف مورد استفاده در نرم­افزار Ref-ETبر اساس آن موردبررسی قرار گرفت. کارایی روش­های مورد مقایسه با استفاده از آماره­های جذر میانگین مربعات خطا نرمال شده (NRMSE)، میانگین انحراف خطا (MBE)، کارایی مدل (EF) و شاخص توافق (d) مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان داد که به ترتیب روش­های پنمن- مانتیث استاندارد ASCE،پنمن- مانتیثASCE ، پنمن- مانتیثASCE  با ورود مقاومت به‌وسیله کاربر، پنمن کیمبرلی(۱۹۷۲)، پنمن اصلاح شده فائو، پنمن فائو، پنمن کیمبرلی(۱۹۹۶)، پنمن، هارگریوز-سامانی، تشعشعی-فائو، بلانی- کریدل، پریستلی- تیلور، ماکینگ، تورک و تشت تبخیر فائو دارای کمترین MBEو NRMSE و بیشترین EF و dمی‌باشند. اگرچه معادلات بر پایه پنمن می‌توانند میزان تبخیر-تعرق را با استفاده از داده­های دما، رطوبت نسبی، سرعت باد و ساعات آفتابی و با دقت بهتری برآورد نمایند ولی در صورت عدم دسترسی به این اطلاعات در شهرستان خرم­بید می­توان از روش تجربی هارگریوز و سامانی میزان تبخیر و تعرق مرجع را با خطای کمتری نسبت به سایر روش‌های تجربی برآورد کرد.